van 100 naar 0 en weer normaal

Ik lig te wachten in bed als die muizenvoetjes dichterbij komen. 'Papa' zeggen mijn zoon(4) en dochter(6) tegelijk, en ondertussen knuffelen we! Het kost me erg veel moeite niet meteen te huilen! Papa's zijn de sterkste! Ondertussen komt Ingrid ook binnen en zijn we compleet. Ze houdt het aardig goed vol met de twee monsters alleen en huishouden, naar school, werken zo'n half dood vogeltje en heen en weer rijden. Respect is hier op zijn plaats! (de ene moet herstellen, de andere draagt de rest van de last en dat wordt vaak vergeten). De kids vinden de knopjes van alles reuze-interessant. Bed hoger en lager, en met een rolstoel kun je echt racen! Even rondje gang, en uitleggen wat alles is en naar beneden het restaurant! Helaas is alles in het weekend gesloten! Maar voor de kids is dit de nieuwe werkelijkheid zonder oordeel te vellen!(kunnen grootte mensen, wat van leren!) Ruziemaken wie papa mag duwen voert de boventoon!  Dan maar even naar de "woonkamer"voor ...

Als ik klaar ben met grienen voor het raam, wordt het tijd te ontbijten. De eerste horde om te nemen is de deur van de slaapkamer! Bonk, bonk al rollend tegen de deurposten/stylen aan, ze zijn al iets gewend zo aan de beschadigingen te zien! Mijn kamer is halverwege/driekwart van de gang gelukkig. Dat rechte stuk naar voren red ik wel met mijn nieuwe vervoermiddel en bijstappend met goeie poot. De hal komt langs de verpleegkundige post en eindigt rechtaan in de verkeerde "woonkamer". Ik moet nog een klein stukje sturen, rechts en een hoekje linksom voor de liften. Er zitten al mensen. Morgen, probeer ik op mijn stoerst te zeggen, er komt beperkt reactie. De woonkamer is de prikkel-arme kamer! Drie eettafels, formaat tafel van acht-tien personen uit elkaar geplaatst en verschillende hoogtes inclusief stoelen. In de hoeken planten, wat meer op dood mos lijkt en ramen, oh ja in het hoekje nog een koelkast, als je eigen spullen/eten hebt! 'Wat wilt u eten'?  vraagt een da...

Pin me er niet op vast, of het de juiste dag is of tijd is! Zo voel ik het.(ik probeer zaken in chronologische volgorde duidelijker te krijgen, er is zoveel gebeurd, in een korte tijd!) Het is dus, ergens rond 4 september zondags om 07:30 uur, want dan wordt de ochtend medicatie gedeeld en wat controles, voor de eerste overdracht naar nieuwe verpleegkundigen! Ze werken in drie ploegen, 's ochtends, middag en avond/nacht. "Goedemorgen dhr. Vrijburg" als mijn deur van mijn kamer opengaat! Ik lig nog alleen, op een tweepersoonskamer in het verste/uiterste bed. Ik geef gelijk aan; "kap daarmee, het is Fabian of Faab"! Ik krijg 's morgens bloedverdunners als medicatie en de standaard controles, bloeddruk, polsslag, saturatie en temperatuur! Maar "overeind" komen is wel een gevecht! Ik heb gelukkig, getrainde buikspieren. Wilt u straks ook douchen? Ja, het lijkt me fijn sinds vandaag de kids en vrouw komen.(wel in het ziekenhuis gedouched ,maar dan helpe...

Het is inmiddels de eerste week september 2022, want ik heb er al een week in het ziekenhuis opzitten! En de eerste nacht in mijn nieuwe onderkomen! Alles is nieuw! Ik heb heel slecht geslapen, mijn hoofd blijft maar malen! En de spasme in mijn hand is heel strak. Als je geen idee hebt over spasme, zal ik proberen uit te leggen wat mijn uitgangspositie over spasme is; "Mijn been doet het redelijk. Ik sleep, maar ik kan hem niet optillen, ook op staan is lastig, mijn knie overstrekt, en met mijn voet geen beweging te maken en trekt naar binnen net als tenen (gas geven lukt niet, en mijn tenen kan ik niet bewegen). Ik kan met mijn arm echt niets meer, hij voelt niet eens van mij! Zo'n dood stuk vlees aan je lijf geplakt en mijn hand is een vuist met duim erin, wel de kracht in verder te knijpen! Een klassiek spasme in de spierspanning. Het doet geen zeer als kramp, maar is wel heel irritant (pluisjes en warmte). Je moet continue bewust zijn dat de arm meesleept, ik kan nog sprek...

Als Ingrid nog bezig is mijn kleding in de kast neer te leggen en dat mag niet op haakjes of te hoog, komt mevr. B weer binnen. Ik lig op zo'n mooi hoog/laag bed met afstandsbediening. Ze heeft een rolstoel bij zich van een oude bewoner, zodat ik me kan redden. Maandag komen ze er eentje aanmeten geeft ze aan, het is inmiddels zaterdags (als ik me goed herinner). Ze leert me gelijk hoe het bed te gebruiken. Eerst laag zetten om eruit te komen. We krijgen uitleg over het reilen en zeilen, en een mooi informatie boekje, waar we beide geen interesse in hebben. Wees gewoon duidelijk trut! Wat staat me te wachten?! Wederom "denk"ik het zelf weer beter te weten! (ik ben zo weer weg?) Maar op vragen, hoe lang en wat nog geen antwoorden! Wij hebben twee verschillende woonkamers, een met tv en de ander kaal en saai, dat is ivm prikkels. En in de ene woonkamer eten mensen met slikproblemen. Over "prikkels" gesproken; alles maakt geluid en piept, infusen, sondevoedingappar...

Als we in de auto zitten, moet ik wennen aan het rijden! Normaal kan ik met mijn ogen dicht naast Ingrid zitten. Als er iemand relaxt rijdt, is zij het wel. Wordt soort van wagenziek. We nemen nog even de week door, inmiddels al week in ziekenhuis gelegen.  We praten, want dat kan ik nog steeds (wel met slappe tong) en "denken" te denken/redeneren ook nog over de vraag; Wat en hoe dan?! Alle scans CT/MRI met en zonder contrast leveren geen oorzaak! Dat stevige roken zou sporen moeten hebben achter gelaten, maar zo schoon en netjes als een jonge god! Ook mijn Bloeddruk, Saturatie en Polsslag zou een topsporter jaloers op zijn! Liters bloed afgenomen voor Gen onderzoek en weet ik veel. Niets levert iets op! Ondertussen heeft Ingrid meer moed dan ik en praat me dit ook aan! Beverwijk rijden we voorbij Wijk aan Zee komt ineens heel dichtbij. Voor het parkeerterrein is een slagboom, terwijl we wachten kijken we elkaar nog eens indringend aan! Is dit het dan echt, terwijl de slagbo...

Het was vrijdag 26 augustus 2022! En zoals zo vaak, even werken dan thuis biertje in kroeg en bah roepen! (dat andere woord is verboden schijnt) De baas (vrouw) kom ook uit haar werk! Ik zorg dat ik op tijd ben, kids ophalen(4-6) bij de super-oppas, hapje eten en op tijd liggen dan kunnen we nog even hangen en naar bed. (braaf kind). De weken ervoor al een keer last gehad van "slaap arm" en niet goed zicht. En afspraak om een MRI te maken stond gelukkig al weken gepland. Zaterdagochtend komen de kids in bed en mezelf draaien, is lastig enzo (achteraf blijkt, dat ik heel de nacht met het dekbed in de weer te zijn geweest) wil ik naast bed stappen en lig gelijk!  Strompel naar beneden waarop Ingrid (vrouw) gelijk vraagt wat er is?112? Bel de huisartsenpost maar! (mijn lip hangt en nog wel iets van kracht in arm en kan beetje lopen, maar snap zelf wel de "nattigheid") Kunnen we de persoon zelf spreken? Ja, die komt aan de lijn, dus het valt wel mee denken/ zeggen ze! U...

Oh nee, niet weer zo'n K U T blog, van iemand! Ik wil hiermee niets bereiken of verdienen. Het is misschien in mijn proces, ook makkelijk dingen van me af te schrijven en je/jullie daar deel van te laten nemen. En nee, ik ben zeker niet zielig, het is mijn nieuwe werkelijkheid die begon rond 26 augustus 2022! Lees en huiver! Maar wees vooral respectvol, niets is van zelfsprekend. Het zal voor mij makkelijker communiceren worden met grote groep ipv losse appjes.