Het is inmiddels de eerste week september 2022, want ik heb er al een week in het ziekenhuis opzitten! En de eerste nacht in mijn nieuwe onderkomen! Alles is nieuw! Ik heb heel slecht geslapen, mijn hoofd blijft maar malen! En de spasme in mijn hand is heel strak. Als je geen idee hebt over spasme, zal ik proberen uit te leggen wat mijn uitgangspositie over spasme is;
"Mijn been doet het redelijk. Ik sleep, maar ik kan hem niet optillen, ook op staan is lastig, mijn knie overstrekt, en met mijn voet geen beweging te maken en trekt naar binnen net als tenen (gas geven lukt niet, en mijn tenen kan ik niet bewegen). Ik kan met mijn arm echt niets meer, hij voelt niet eens van mij! Zo'n dood stuk vlees aan je lijf geplakt en mijn hand is een vuist met duim erin, wel de kracht in verder te knijpen! Een klassiek spasme in de spierspanning. Het doet geen zeer als kramp, maar is wel heel irritant (pluisjes en warmte). Je moet continue bewust zijn dat de arm meesleept, ik kan nog spreken en denken te denken en herinneren net zoals mijn talen spreek ik die nog, lezen, schrijven ook, alhoewel het nu echt op hiërogliefen lijkt! Maar belangrijkste, ik heb geen slikproblemen, voor nu lijkt het alleen fysiek".
Terug naar de nacht, had ik al gezegd dat Heliomare in Wijk aan Zee ligt? Ja, echt op ongeveer 150 meter van de zee. Dus altijd wind! En ik lig bovenaan op een kamer met een soort van gevelplaten aan de buitenkant waar de wind langs ruist. Het klinkt alsof schilderijen van de muur komen! Ook de piepjes waar ik het eerder over had zijn heel irritant. Verder ligt er een man in de gang, die door zijn aandoening bij elke hap, het er ook binnen 5 min eruit gooit! En het is helemaal niet gehorig! Het kan dus veel erger zo blijkt. Maar die prikkels dus.....Blijkbaar is er dus ook iets in mijn hoofd verder? En dat nadenken over hoe en wat net als hoe verder, het maakt me heel verdrietig en somber! Je wil de klok vooruit duwen, en in de nacht is het donker en koud! Gelukkig snapt een van de verpleegsters het en geeft me ander onderlaken en dekbed! En dan moet je, als je net ligt plassen! Druk op belletje, maar eerst hem zoeken of erbij komen, je hebt geen steunen zoals in het ziekenhuis, want dan train je niet!
Er gaan zeker 10 min voorbij, ik moet echt heel nodig! Ze meldt zich, waarop ik niet als allerleukste patiënt aangeef, ik wil niet over 10 min plassen, ik moest gisteren al! Of je leert me zelf te gaan met rolstoel en als het moet op mijn knieën of ik zeik heel mijn bed onder! Gelukkig wordt mijn mening geaccepteerd en voornamelijk genoteerd, want als je een scheet verkeerd laat staat het in je dossier! Dat kan in mijn geval wel handig zijn. Het riedeltje van hulp uit bed naar rolstoel en onderbroek en wc speelt zich weer af! Nu, maar hopen als ik lig dat de dag echt snel begint? Ik duw de tijd nog even vooruit en roezel wat gelukkig.. Dan hoor ik op de gang weer gestommel, het is al zeker 0730 uur..
Reacties