Naar een nieuw onderkomen!

Als we in de auto zitten, moet ik wennen aan het rijden! Normaal kan ik met mijn ogen dicht naast Ingrid zitten. Als er iemand relaxt rijdt, is zij het wel. Wordt soort van wagenziek. We nemen nog even de week door, inmiddels al week in ziekenhuis gelegen. 

We praten, want dat kan ik nog steeds (wel met slappe tong) en "denken" te denken/redeneren ook nog over de vraag; Wat en hoe dan?! Alle scans CT/MRI met en zonder contrast leveren geen oorzaak! Dat stevige roken zou sporen moeten hebben achter gelaten, maar zo schoon en netjes als een jonge god! Ook mijn Bloeddruk, Saturatie en Polsslag zou een topsporter jaloers op zijn! Liters bloed afgenomen voor Gen onderzoek en weet ik veel. Niets levert iets op! Ondertussen heeft Ingrid meer moed dan ik en praat me dit ook aan! Beverwijk rijden we voorbij Wijk aan Zee komt ineens heel dichtbij.

Voor het parkeerterrein is een slagboom, terwijl we wachten kijken we elkaar nog eens indringend aan! Is dit het dan echt, terwijl de slagboom opengaat?! 

Ingrid gaat een rolstoel voor me halen omdat miezigere stukje van auto naar binnen te overbruggen!

We melden ons bij de receptie, en niet veel later verschijnt daar mijn verpleegster, mevr. B. Na kort voorstel rondje, naar mijn nieuwe onderkomen de tranen in mijn ogen. Ik weet wat er gaat gebeuren, straks echt dag zeggen. Dit is uw afdeling bovenaan in Heliomare 3de verdieping, neurologische oorzaken! Gelukkig krijg ik een kamer met mooi uitzicht! Even wennen straks verder kletsen...