Doorgaan naar hoofdcontent

Watskeburt?!

Het was vrijdag 26 augustus 2022! En zoals zo vaak, even werken dan thuis biertje in kroeg en bah roepen! (dat andere woord is verboden schijnt) De baas (vrouw) kom ook uit haar werk! Ik zorg dat ik op tijd ben, kids ophalen(4-6) bij de super-oppas, hapje eten en op tijd liggen dan kunnen we nog even hangen en naar bed. (braaf kind). De weken ervoor al een keer last gehad van "slaap arm" en niet goed zicht. En afspraak om een MRI te maken stond gelukkig al weken gepland. Zaterdagochtend komen de kids in bed en mezelf draaien, is lastig enzo (achteraf blijkt, dat ik heel de nacht met het dekbed in de weer te zijn geweest) wil ik naast bed stappen en lig gelijk! 

Strompel naar beneden waarop Ingrid (vrouw) gelijk vraagt wat er is?112? Bel de huisartsenpost maar! (mijn lip hangt en nog wel iets van kracht in arm en kan beetje lopen, maar snap zelf wel de "nattigheid") Kunnen we de persoon zelf spreken? Ja, die komt aan de lijn, dus het valt wel mee denken/ zeggen ze! U mag weer bellen als het erger is. Op stoel hangen en niet lekker voelen is het vervolg!  Na een aantal uur belt Ingrid weer en ivm eigen gemoedsrust mogen we bij gods gratie komen.

Ik strompel naar de wachtruimte en hierop volgen enkele testen en dergelijke. U kunt met eigen vervoer gelijk naar de spoedafdeling in het Spaarne in Haarlem is het besluit. We kijken elkaar aan? Eerst thuis spullen halen? Inmiddels heb ik ook mijn werk op de hoogte gesteld.

Toch gelijk door. Daar aangekomen worden we al opgewacht. Gaat u in dit kamertje maar liggen. We hebben een spoedje. Een dame op brancard wordt de kamer ingevoerd, erger dan ik denk ik nog. Ze krijgt spuitje en gaat weer. Ik krijg aantal testen en moet naar directe neurologie opname! Overal plakkers ivm hart en alles. Ik voel me nog goed en krijg rollator om me te bewegen. Enkele dagen met bezoek en dergelijke en hoop gestrompel gaan voorbij. 

Gelukkig wel gelijk bloemen, van het werk om me op te beuren!!!


 

Dan voel ik me weer niet lekker, 's nachts vraag ik aan verpleging of ze het "uitknopje" niet hebben gevonden? Ze kijken me schaap-achtig aan, wat volgt is niet prettig!

Ik was onderweg naar wc, maar alles valt links uit, met als gevolg gelijk liggen! Help kan ik nog uitbrengen. MRI volgt en ja,de donkere wolk wordt reƫel een "hersenstam infarct" met stuttering beloop (eerst valt mee wordt steeds erger). Hoe en voornamelijk waarom gaat door je hoofd! En boos zo boos!

Ik probeer alles in leven te houden door te proberen te lopen in het ziekenhuis, maar het lukt niet meer.

Fysiotherapie geeft aan dat beste optie Heliomare in Wijk aan Zee is. Maar ik wil naar huis! Alles om thuis te zijn!(dat gevoel is onbeschrijfelijk) Basalt in Leiden nog optie, maar door leeftijd de beste kans in Heliomare intern! Ik kan niet uitleggen hoeveel tranen het heeft gekost om, ja te zeggen tegen die plek! Mijn reis is begonnen! Hoe meer ik tegenwerk, hoe harder mijn lijf nee zegt! Wordt vervolgd.. 


 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kamer delen!

Ik weet niet of het precies zo is gegaan maar, bij benadering kom ik een heel eind. Terwijl ik nog op bed van het bezoek van kids lig te genieten is er hoop gestommel in de gang. Er komt een brancard binnen en een gevolg wat later familie blijkt te zijn. Een meneer wordt in bed gehesen! Als de ambulance personen weg zijn als het verplegend personeel, kunnen we zo even praten als dat gaat! Ook hij doorstaat de eerste oefeningen, alleen kan die niet slikken en heel veel hikken! Deze Meneer, mr.M heeft ook hersenstam infarct gehad, alleen contra dus zijn arm doet meer dan been, maar heeft ook veel last van balans, rechtop zitten gaat niet en die hik! We doen een babbel en leggen elkaar het een en ander uit. Door die hik en dat is niet meer normale hik(probeer maar eens te ademen, slikken en hikken tegelijk)Maken we gelijk de afspraak, geen gordijnenen 's nachts tussen ons in als "je erin blijft" kruip ik naar je toe om je een beuk te geven.... We kletsen wat en hopen allebei...

Naar een nieuw onderkomen!

Als we in de auto zitten, moet ik wennen aan het rijden! Normaal kan ik met mijn ogen dicht naast Ingrid zitten. Als er iemand relaxt rijdt, is zij het wel. Wordt soort van wagenziek. We nemen nog even de week door, inmiddels al week in ziekenhuis gelegen.  We praten, want dat kan ik nog steeds (wel met slappe tong) en "denken" te denken/redeneren ook nog over de vraag; Wat en hoe dan?! Alle scans CT/MRI met en zonder contrast leveren geen oorzaak! Dat stevige roken zou sporen moeten hebben achter gelaten, maar zo schoon en netjes als een jonge god! Ook mijn Bloeddruk, Saturatie en Polsslag zou een topsporter jaloers op zijn! Liters bloed afgenomen voor Gen onderzoek en weet ik veel. Niets levert iets op! Ondertussen heeft Ingrid meer moed dan ik en praat me dit ook aan! Beverwijk rijden we voorbij Wijk aan Zee komt ineens heel dichtbij. Voor het parkeerterrein is een slagboom, terwijl we wachten kijken we elkaar nog eens indringend aan! Is dit het dan echt, terwijl de slagbo...