Pin me er niet op vast, of het de juiste dag is of tijd is! Zo voel ik het.(ik probeer zaken in chronologische volgorde duidelijker te krijgen, er is zoveel gebeurd, in een korte tijd!)
Het is dus, ergens rond 4 september zondags om 07:30 uur, want dan wordt de ochtend medicatie gedeeld en wat controles, voor de eerste overdracht naar nieuwe verpleegkundigen! Ze werken in drie ploegen, 's ochtends, middag en avond/nacht.
"Goedemorgen dhr. Vrijburg" als mijn deur van mijn kamer opengaat! Ik lig nog alleen, op een tweepersoonskamer in het verste/uiterste bed. Ik geef gelijk aan; "kap daarmee, het is Fabian of Faab"!
Ik krijg 's morgens bloedverdunners als medicatie en de standaard controles, bloeddruk, polsslag, saturatie en temperatuur! Maar "overeind" komen is wel een gevecht! Ik heb gelukkig, getrainde buikspieren. Wilt u straks ook douchen? Ja, het lijkt me fijn sinds vandaag de kids en vrouw komen.(wel in het ziekenhuis gedouched ,maar dan helpen ze in bed) Ze maakt haar ronde eerst af, geeft ze aan en komt me dan halen, terwijl ik soort van hulpeloos in bed lig.
zelfs een foto nemen kost moeite!
Dan hoor ik, en mijn gehoor is buitengewoon goed, te goed ´geworden´, overleg op de gang. Dhr. Vrijburg wil graag bij zijn voornaam, genoemd worden. Yeah, ze snappen het wel!
Zeg Fabian, je wilde douchen toch? Als de deur weer opengaat. Ja, graag, oké laat maar zien en pak je spullen maar! Eerst uit bed met hulp, want het moet veilig! Zelf proberen bij je spullen te komen, maar het ligt toch net allemaal te hoog, helaas, kun je daarbij ook helpen? Bepakt met spullen, handdoek en sop naar de badkamer. Gelukkig is de badkamer naast mijn kamer en heeft ook een toilet.(handig voor in de nacht!). Er hoeft niet veel uit want, ik sliep in boxershort, dat scheelt alweer. Wel even hulp bij het uitrekken boxershort, ik moet een hoop nieuwe dingen leren en de gêne was ik in het ziekenhuis al verloren! Inmiddels heeft half de wereld mijn snikkel wel gezien!
De verpleegster trekt de douchestoel van de muur, en ik kijk heel verbaasd, ik ga echt wel staand douchen, hoor! Nee, u moet op de stoel, echt niet dus! We hebben een klassiek meningsverschil! Prima, u wilt staan? Doe het maar! Ze helpt met uit de rolstoel naar de doucheplek, ik hou me met de arm die het nog wel doet vast aan de stang/beugel die er hangt. Wat een gedoe met een hand sop en je proberen vast te houden. Ook even je slechte arm ondersteunen om je oksel te soppen is een drama!( je sop en spullen binnen bereik zetten, leer je heel snel vanzelf!) Ze kijkt aandachtig hoe ik het allemaal doe! Ik moet het recht op alleen douchen eerst verdienen. Na wat glibber-momenten ben ik klaar, nu komt de grootste uitdaging, afdrogen! Ik ben al zo moe van het douchen zelfstandig, dat ze me hulp aanbied. Ik ben haar erg dankbaar voor dit gebaar. Als een razende Roeland droogt ze me af, ze heeft dit vast vaker gedaan?
Ze is gelukkig, ook zo vriendelijk om me te helpen met het aankleden. Deze nieuwe werkelijkheid is echt heel hard! Ik probeer mezelf wel enigszins aan te kleden, maar met 1 hand valt dat niet mee! Ik zit aangekleed klaar in mijn kamer, ik mag zo ontbijten. Wat zal dat brengen? Kennis maken met de 'concullega's' en de routine leren? Ik pak in de rolstoel terwijl, starend uit het raam huilend nog even rust, voor ik met hulp van het goede been me richting het ontbijt ga rollen! Langzaam begint het echt door te dringen.
zelfs een foto nemen kost moeite!
Reacties