Ik weet niet of het precies zo is gegaan maar, bij benadering kom ik een heel eind. Terwijl ik nog op bed van het bezoek van kids lig te genieten is er hoop gestommel in de gang. Er komt een brancard binnen en een gevolg wat later familie blijkt te zijn. Een meneer wordt in bed gehesen! Als de ambulance personen weg zijn als het verplegend personeel, kunnen we zo even praten als dat gaat! Ook hij doorstaat de eerste oefeningen, alleen kan die niet slikken en heel veel hikken! Deze Meneer, mr.M heeft ook hersenstam infarct gehad, alleen contra dus zijn arm doet meer dan been, maar heeft ook veel last van balans, rechtop zitten gaat niet en die hik! We doen een babbel en leggen elkaar het een en ander uit. Door die hik en dat is niet meer normale hik(probeer maar eens te ademen, slikken en hikken tegelijk)Maken we gelijk de afspraak, geen gordijnenen 's nachts tussen ons in als "je erin blijft" kruip ik naar je toe om je een beuk te geven.... We kletsen wat en hopen allebei...
Voor wie dit lezen... Ja, ik ga door met schrijven, echter is het een heel proces! Ik zit even in andere psychische fase waardoor het niet uit mijn handen komt. Het terugkijken en erover nadenken best confronterend en ik wil vooruit in mijn mindset! Het gaat ondertussen een stuk beter met me sinds ik dit blog begon en ik schrijf het uit het verleden! (wil je het heden alvast weten, voeg me toe https://www.facebook.com/FaabjeV ) Inmiddels probeer ik echt te fietsen, helaas door een val en nu hele pijnlijke ribben, een set back! Maar wees niet getreurd, voor je het weet staat het weer vol, met nieuwe verhalen! Eerst even de Kerst en Oud en Nieuw overleven! Ik kijk uit naar het nieuwe jaar met paar uurtjes per week werken en flink aan de slag verder, komende zomer hoop ik weer het mannetje te zijn!