Ik weet niet of het precies zo is gegaan maar, bij benadering kom ik een heel eind. Terwijl ik nog op bed van het bezoek van kids lig te genieten is er hoop gestommel in de gang. Er komt een brancard binnen en een gevolg wat later familie blijkt te zijn. Een meneer wordt in bed gehesen! Als de ambulance personen weg zijn als het verplegend personeel, kunnen we zo even praten als dat gaat! Ook hij doorstaat de eerste oefeningen, alleen kan die niet slikken en heel veel hikken! Deze Meneer, mr.M heeft ook hersenstam infarct gehad, alleen contra dus zijn arm doet meer dan been, maar heeft ook veel last van balans, rechtop zitten gaat niet en die hik! We doen een babbel en leggen elkaar het een en ander uit. Door die hik en dat is niet meer normale hik(probeer maar eens te ademen, slikken en hikken tegelijk)Maken we gelijk de afspraak, geen gordijnenen 's nachts tussen ons in als "je erin blijft" kruip ik naar je toe om je een beuk te geven.... We kletsen wat en hopen allebei...